ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀၏ အမွတ္တရအလြဲမ်ား ( ၇ )

စကၤာပူ ေရာက္ၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာပါဘူး.... အလုပ္ရွာရဖို႔က ျဖစ္လာေရာ... မရွာပဲ ထုိင္ေနလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူးေလ... အဲဒါနဲ႔ သူမ်ားေတြ လုပ္သလိုပဲ အင္တာနက္ထဲ၀င္ ဘယ္သူေတြမ်ား အလုပ္ေခၚထားသလဲေပါ့.. လိုက္ရွာရတာ... ဆိုဒ္ေပါင္းလည္း စံုေနၿပီ... ေတြ႔သမွ်ဆိုဒ္၊ သူမ်ားေတြ ေျပာသမွ် ဆိုဒ္ေတြ အကုန္လံုး ၀င္ၿပီး လိုက္ေလွ်ာက္ေနတာ...

ကံကဆိုးခ်င္ေတာ့ ေခၚသမွ်ဆိုဒ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စကၤာပူရီယန္းနဲ႔ ပီအာရ္ပဲ လက္ခံမယ္ဆိုတာႀကီးပဲ...
ေနာက္ဆံုးေတာ့ မထူးပါဘူး၊ သူ႔ဟာသူ ေခၚခ်င္ရာေခၚ ငါလည္း ေလွ်ာက္ခ်င္ရာေလွ်ာက္မယ္ဆိုၿပီး ေတြ႔သမွ် အကုန္လိုက္ေလွ်ာက္တာ၊ ဘယ္ဟာက ဘယ္ဟာမွန္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ့တဲ့ အထိပဲ...

အဲဒီလို ေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကုမၸဏီ တစ္ခုက ဖုန္းေခၚလာတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ၀မ္းသာအားရပဲ " ဟဲလို " ဆိုေတာ့ ဟုိဘက္က အရင္ဆံုးေမးတာက " Are you singaporean or PR " တဲ့၊ မဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာ ပါဆိုေတာ့ ေဆာရီးဆိုၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္၊ စိတ္ကုန္လိုက္တာမွ ေျပာစရာေတာင္မရွိဘူး။

ေနာက္ထပ္တစ္ခုက်ေတာ့ သူတို႔ check ၾကည့္ပါဦးမယ္တဲ့၊ S Pass အတြက္ ေနရာရွိမရွိကို၊ S Pass ကလည္း ကိုယ္တာရွိမွ ေလွ်ာက္လို႔ရတယ္ဆိုပဲ.. ၾကားပဲ ၾကားဖူးေတာ့တယ္။ ကိုယ္တာရွိမွတဲ့ေနာ... သိမွမသိတာကိုး...

အဲဒါနဲ႔ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးေလးက
" မင္း အင္တာနက္ကခ်ည္းပဲ ရွာမေနနဲ႔ သတင္းစာေလး ဘာေလး ၀ယ္ဖတ္၊ အဲဒီထဲမွာလည္း အလုပ္ေၾကာ္ၿငာေတြ ပါတယ္ "
" သတင္းစာ ၀ယ္ဖတ္ရင္ စေနေန႔ နဲ႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ ထြက္တဲ့ သတင္းစာကို ၀ယ္ဖတ္၊ အလုပ္ေၾကာ္ၿငာမ်ားမ်ား ပါတယ္ "

အဲလိုနဲ႔ " ဟုတ္ကဲ့ " ဆိုၿပီး သတင္းစာ ၀ယ္ဖတ္မယ္ေပါ့၊ မနက္ေစာေစာထၿပီး သြား၀ယ္ဖို႔လုပ္တာ လြဲေနက် အလြဲက ေဘာ္ဒါေတြ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို လာလည္ပါေရာ...ဗဟုသုတ မရွိတာလည္း ပါတာေပါ့...

ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ Straight Time သတင္းစာ တစ္ေစာင္ ဘယ္ေလာက္လည္းဆိုေတာ့ $80 cent တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ပိုက္ဆံေပးၿပီး သတင္းစာေတြထပ္ထားတဲ့ ဆီကိုသြား၊ လွမ္းယူလိုက္တာ လက္ထဲမွာ ထပ္ရက္ႀကီး ေလးေစာင္ေတာင္ပါလာတယ္၊ အဲလိုနဲ႔ ငါ၀ယ္တာတစ္ေစာင္ထဲပါ ဘယ္ႏွယ့္ ေလးေစာင္ႀကီးမ်ားေတာင္ ပါလာရတာလည္း ဆိုၿပီး သံုးေစာင္ကိုျပန္ခ်ၿပီး လက္ထဲမွာ က်န္ေနတဲ့ တစ္ေစာင္ပဲ ယူၿပီး အိမ္ျပန္လာတာေပါ့...

အိမ္ေရာက္ေတာ့ သတင္းစာကိုဖြင့္ၿပီး အလုပ္ရွာမလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရြက္တုိင္းမွာ ေၾကာ္ၿငာေတြႀကီးပဲ၊ ဘာအလုပ္ေၾကာ္ၿငာမွ မေတြ႔ရဘူး... အဲဒါနဲ႔ ဦးေလးဆီကို လွမ္းဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာတာေပါ့၊ သတင္းစာက ဘာအလုပ္ေၾကာ္ၿငာမွ မပါပဲ ဒီျပင္ ေၾကာ္ၿငာေတြႀကီးပဲ ေတြ႔တယ္ေပါ့၊ ဦးေလးလည္း စဥ္းစားလို႔မရ၊ ၀ယ္ဖတ္တဲ့ေန႔မ်ား မွားေနမလားဆိုၿပီး ေမးေသးတယ္၊ အဲဒီေတာ့လည္း ေန႔က မမွားဘူး စေနေန႔ႀကီး၊ ဦးေလးလည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္းေပါ့ စဥ္းစားလို႔မရ၊ ေနာက္မွ ဦးေလး အိမ္လာမွ အေျဖေပၚေတာ့တယ္။

" သတင္းစာက ေလးေစာင္လံုးေရာင္းတာ၊ ျမန္မာျပည္မွာလို တစ္ေစာင္ခ်င္းမဟုတ္ဘူး၊ မင္းယူလာတဲ့ အေစာင္က ေၾကာ္ၿငာေတြခ်ည္း ပါတဲ့ အေစာင္၊ က်န္တဲ့ သံုေစာင္ထဲမွာ က်န္ေနမွာေပါ့ "

ဆိုၿပီး ရယ္လိုက္တာမွ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မခ်ိၿပံဳးေလးပဲ ၿပံဳးေနရတာေပါ့... ဆိုင္ရွင္ကေတာ့ က်န္တဲ့ သံုးေစာင္ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ မသိဘူး ဆိုၿပီး စဥ္းစားလိုက္ေသးတယ္... ေတာသားၿမိဳ႔တက္ၿပီး ရန္ကုန္ေရာက္တာထက္ ဆိုးေနတယ္... ဗဟုသုတကလည္း အဲဒီလို ေပါမ်ားတာဆိုေတာ့...

အဲဒီလိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မသိနားမလည္စြာ လြဲခဲ့ဖူးတာေပါ့....